Myśli samobójcze często nie pojawiają się same, ich źródłem zwykle są zwykle sytuacje z którymi nie umiemy sobie poradzić, niektóre z nich:

• Bezrobocie.
• Presje/Kłopoty Finansowe.
• Żałoba.
• Znęcane się.
• Rozpad związku.
• Problemy rodzinne, zawiłe historie rodzinne, brak stabilności rodziny.
• Choroby.
• Nadużycia seksualne.
• Wyrzuty sumienia.
• Uzależnienia.
• Współuzależnienia.
• Przemoc.
• Nieplanowana ciąża.
• Nieplanowane zmiany masy ciała.
• Doświadczenia w wojsku/sektach i innych zamkniętych społecznościach.
• Poprzednie próby samobójcze.
• Inne traumatyczne wydarzenia.

Pierwszym krokiem w celu uzyskania pomocy jest stwierdzenie, że pomoc jest potrzebna. Drugi to prośba o pomoc. Podzielenie się bólem jest często pierwszym krokiem z poradzeniem sobie z nim. Czasem wystarczy telefon do przyjaciela, innym razem zadzwonienie na telefon zaufania czy też do innych służb i wezwanie pomocy.

W nagłych przypadkach zalecamy kontaktować się z najbliższym czynnym telefonem zaufania (zobacz listę) lub centrum interwencji kryzysowych (w większych miastach Polski).

Rodzaj leczenia jaki zostanie zastosowany przez psychoterapeutę dostosowany jest do indywidualnej sytuacji. Psychoterapia i poradnictwo to sposób na rozluźnienie przytłaczających myśli/uczuć, które leżą u podstaw myśli samobójczych. Podzielenie się bólem z psychologiem może pomóc w zrozumieniu sytuacji, dać siłę, jasność sytuacji i nadzieję aby znieść to co nie było do zniesienia. W szczególnych przypadkach psychoterapeuta może skierować pacjenta na dodatkowe wspierające leczenie farmakologiczne.

W przypadku problemów psychicznych nie ma praktycznie możliwości „wyleczenia zaocznego”, nie ma praktycznie możliwości aby lekarz Cię wyleczył w przypadku Twojej bierności. potrzebne jest Twoje zaangażowanie i Twój aktywny udział w terapii.

Musisz jednak wiedzieć, że tak jak każde inne zaburzenie – nie da się autoagresji wrzucić w jeden schemat, każdy pacjent jest indywidualny  i tak też podejście psychodynamiczne każe nam traktować naszą pracę. Dla jednego autoagresja będzie próbą regulacji napięcia, lęku, próbą radzenia sobie z gniewem, dla drugiego zaś próbą wzmożenia autonomii i kontroli, okazją do „zaopiekowania się sobą”, dla trzeciego prośbą o pomoc skierowaną do innych. Jeszcze w innej sytuacji u innej osobowości samookaleczanie się może być próbą okazania własnych doświadczeń traumatycznych czy tez próbą karania się, oczyszczania się z poczucia winy, jak i wywierania wpływu na zachowania innych.

Autoagresja to nie tylko to, co się na pierwszy rzut oka wydaje, w jednych przypadkach autoagresja jest realnym samookaleczaniem ciała, dla innych zaś może być autoagresją ukrytą przejawiającą  się np. poprzez dostarczanie sobie pokarmów które szkodzą zdrowiu, czy też nieodpowiednie dbanie o swoje zdrowie.

Autoagresja, samookaleczenia – skuteczne leczenie

Psychoterapeuta z grupy lustro.org w takiej sytuacji będzie szukał źródeł tych zachowań, które czasem mogę tkwić głęboko w nieświadomości. W rezultacie, terapia pomoże Ci odkryć źródła tych zachowań i inne sposoby radzenia sobie z trudnymi emocjami. Pomocne mogą okazać się także porady psychologa, dzięki którym nauczysz się radzić sobie z trudnymi sytuacjami, nauczysz się wyrażać swoje uczucia i regulować swoje emocje w sposób bardziej konstruktywny.

Czujesz przymus częstego mycia rąk?
Wracasz się by po kilka razy sprawdzić czy zamknąłęś/ęłaś drzwi.
Masz obsesyjne, mimowolne myśli dotyczące seksualności lub krzywdzenia innych ludzi?
Często szorujesz dokładnie całe ciało, lub jakąś część ciała ? (zwłaszcza po powrocie z określonych miejsc lub kontaktach z danymi przedmiotami)
Nie możesz zasnąć, wyjść z domu, wykonać danej czynności – zanim nie wykonasz jakiegoś „rytuału”, dzięki któremu zmniejszysz swój lęk?
Brzydzisz się dotykać klamek?

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD – Obsessive Compulsive Disorder), inaczej zwane nerwicą natręctw to zaburzenia lękowe które charakteryzują się narzucającymi się myślami i powtarzającymi się zachowaniami. Zaburzenie to związane jest z początkami okresu dorastania.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne to uczucie ekstremalnego braku komfortu, lęku lub paniki które każą osobie cierpiącej na nie podejmować konkretne czynności i rytuały obsesyjnie. Osoba ta w ten sposób jest w stanie zmniejszyć silny lęk lub duży niepokój. Objawami nerwicy natręctw może być między innymi obsesyjne mycie, czyszczenie, powtarzające się sprawdzanie danej rzeczy, lub awersja w stosunku do niektórych liczb. Innym objawem tych zaburzeń jest zbyt duże skupienie się na niektórych niepokojących, powtarzających się myślach które staja się obsesjami – często mogą być one agresywne seksualne lub religijne – z reguły bardzo natrętne.

Nerwica natręctw charakteryzuje się tym, że przeważnie doskonale zdajemy sobie sprawę z jakiego powodu daną czynność robimy, ale lęk spowodowany brakiem jej wykonania jest na tyle silny, że musimy to zrobić.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne w dużym stopniu wpływają na jakość życia. Jeżeli nie zaradzi się symptomom – objawy mogą stawać się coraz bardziej czasochłonne i mogą powodować coraz większe wyobcowanie się osoby. Osoba zmagająca się z nerwicą natręctw w najcięższej formie ma problem aby w pełni funkcjonować w normalnym życiu. Zaburzenia te mogą także wpłynąć na relacje, obniżenie jakości pracy oraz zmniejszenie jakości życia.

Leczenie Zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, nerwica natręctw  lecznie

Psychoterapia jest bardzo skuteczna w przypadku tego zaburzenia. Poprzez przyglądanie się korzeniom lęku oraz powtarzającym się procesom myślowym, pacjent może otrzymać pomoc w pogodzeniu się z wczesnymi doświadczeniami, które są źródłem tych zaburzeń, co w znacznej mierze łagodzi lub nawet likwiduje trudne objawy.